نمایندگان پارلمان افغانستان را اگر شما ندیده اید، من دیده ام. با بسیاری از آنها نشست و برخاست داشته و حتی با یکی دو نفر از آنها نشسته و نوشیده ایم. در مجالس بسیاری آنها را ملاقات کرده و در مهمانی های بزرگی ریخت و پاش هایشان را دیده ام. دست دادن هایشان را با زنان دیده و حتی «آخ» را شنیده ام. خلاصه چیزی که مطمئن هستم و قصد دارم به شما بگویم این است که بسیاری از آنان به قرآنی که شما به آن باور دارید باور ندارند. اما می دانید چرا به خاطر سوختاندن قرآن آنها اعلان جهاد کرده اند؟
نمایندگان ما به دو چیز سخت عادت کرده اند. یکی سوء استفاده از مردم و سادگی مردم و دومی سوء استفاده از اشخاص پولدار و پرنفوذ. مثلا اگر می شنوید فلان نماینده به فلان وزیر در حد سر خط اول اخبار اعتراض کرده است مطمئن باشید این کار وی دو دلیل داشته است:
یک: می خواهد خودش را در بین مردمی که نهایت سادگی و لودگی را پیشه کرده اند عزیز کرده و در دوره های بعدی نیز رای بیاورد.
دو: می خواهد از آن وزیر پول بستاند.
یا اگر می شنوید بوتل آب معدنی در صحن مجلس به سمت کدام وزیر پرتاب شده نیز دو دلیل دارد:
یک: بازهم میخواهد خودش را در بین مردمی که نهایت سادگی و لودگی را پیشه کرده اند، عزیز کرده و در دوره های بعدی رای بیاورد.
دو: آن وزیر به آن نماینده پول درخواستی اش را نداده است.
حالا شما فکر نکنید این نمایندگان که امروز اعلان جهاد کرده اند، واقعا قصدشان دفاع از قرآنی است که به آن ایمان ندارند. تا چندروز دیگر سر و صدای امروزشان خواهد خوابید. جدی نگیرید.
like